Especie: Ensis siliqua.
O longueirón é máis económico que a navalla xa que é máis abundante. Vive en zoas arenosas. Capturábase un a un, botando sal nos buratos e colléndoos mediante unha fisga (ferramenta empleada no marisqueo a pé). A sú arecolección está suceita a plans de explotación según a zona.
O longueirón debe pasar un tempo na depuradora.
Presentan un baixo contenido de grasa e posúe un alto contenido de proteínas de gran valor biolóxico. Son fonte de omega-3 e contribúen ó funcionamento normal do corazón.
En xeral, os moluscos son fonte de ferro e iodo. En particular, as navallas son fonte de calcio e fósforo, e teñen alto contido de ferro, iodo e selenio. Tamén podemos destacar que son fonte de vitamina A e niacina. O ferro contribúe ó transporte normal de osíxeno no corpo. O iodo contribúe á produción nomral de hormonas tiroideas e á función tiroidea normal.
O selenio contribúe á protección das célulcas fronte ó daño oxidativo.
Cuncha: Cuncha recta e alongada (máis que unha navalla, ata 22 cm). esta é a principal diferencia coa navalla.